قدس آنلاین- گروه استان ها- مجتبی علی مردانی- همگان واقفیم  که تقویت و رونق تولید داخلی زمینه ساز ایجاد اشتغال و افزایش رفاه عمومی است و باور داریم که هر اندازه مراکز تولیدی و صنعتی ما بتوانند محصولات مختلف را تولید کنند اقتصاد کشور به سمت بهبود و توسعه پیش می رود.

اما از کنار برخی موانع شاخص  تولید اعم از بروکراسی اداری، تسهیلات بانکی و واردات بی رویه که بگذریم این واقعیت را نباید از یاد برد که همچنان خود به تولیدات داخلی باور نداریم و اصطلاحا مرغ همسایه برایمان غاز است.

باور نداریم که کالای ایرانی باکیفیت هم داریم که می تواند هم دوام بیشتری داشته باشد و از بعد اقتصادی هم هزینه کمتری روی دست ما بگذارد.

هنوز به این باور نرسیده ایم که کالای با کیفیت تولید داخل می تواند چرخ زندگی برادر وهمسایه و همشهری من را بچرخاند و رفاه و آسایش را برای یکایک ما به ارمغان بیاورد.

اما علت این عدم خودباوری چیست؟ چرا همچنان با ورود به یک مرکز تجاری و خرید چشمان مان دنبال برند خارجی می دود ونام و محصول جدید اسامی مختلف کالای خارجی را به ذهن ویاد سپرده ایم.

شاید یکی از علل عمده این رویکرد فضا و مجالی است که بی پروا و بدون حد وحصر به کالای خارجی داده ایم و در سوی مقابل عرصه  را بر تولیدات داخلی تنگ کرده ایم.

برای مثال در سال های اخیر چندین وچند مرکز تجاری با یدک کشیدن نام های مختلف در بهترین نقاط شهر کرج افتتاح شده است  و متاسفانه فضای محیطی و بیرونی و مراکز عرضه واقع در آن در تسخیر برندها و نام های خارجی است.

مناطق مختلف شهر کرج این روزها جولانگاه برندها ومارک های مختلف پوشاک و کیف و لوازمی است که بخش زیادشان مشابه خوب داخلی دارد اما جای تاسف است که نوشته های درشت مارک های مختلف در تمامی مراکز تجاری شهر به وضوح خودنمایی می کند و برند ایرانی یارای مقابله با آنها و دیده شدن را ندارد.

گویی انگار در این کشور نه تولید کننده پوشاکی وجود دارد و نه منسوجات ایرانی و بومی عرضه می شود که اینگونه بازار در سیطره و قُرق برندهای مختلف کشورهای مختلف به خصوص ترکیه قرار گرفته است ومتاسفانه مظلومیت کالای ایرانی را به وضوح می توان در ویترین مراکز تجاری شهر میلیونی کرج دید.

حال این سوال پیش می آید که در این فضای اشباع شده از برند خارجی آیا چشم و اندیشه  ما  به سمت و سوی خرید کالای ایرانی می رود و آیا به این باور می رسیم که کالای ایرانی هم وجود خارجی دارد؟

اینکه یک مشتری مجاز به انتخاب کالای مدنظر خود مطابق با سلیقه و ذائقه اش است را قبول داریم اما باید پذیرفت در عرضه و معرفی کالای ایرانی بسیار کوتاهی شده است و مبنا قرار گرفتن منفعت مالی  ما را به این سمت برده که تمامی ویترین های اعلای شهرمان در مراکز مختلف تجاری را به برندهای خارجی بدهیم و ناخواسته مردم را به مصرف کالای غیر ایرانی ترغیب کنیم.

ای کاش به این باور برسیم که کشوری که تمام وکمال چشم به تولیدات آن ور آبی بدوزد و اعتقادی به ظرفیت های داخلی نداشته باشد آسیب پذیر  وشکننده خواهد بود و این برای کشوری اسلامی چون ایران اصلا زیبنده نیست.

یکی از الزامات اقتصاد درون زا اعتقاد وباور داشتن به تولید داخل است و مادامی که نگاه و تفکر ما ترجیح کالای خارجی به داخلی است این مهم محقق نخواهد شد.